آبشار معلق در آسمان

قطرات آب طوري از 9 مکعب جاري مي شود که بيننده دچار خطاي ديد مي شود و فکر مي کند مکعب ها در فضا شناور هستند
 

يسامونوگوچي از هنرمندان قرن بيستم است که به دليل هنر مجسمه سازي خود تحسين مي شود. وي مجسمه ها، باغ ها و مبلمان هاي بسياري را خلق کرده است. کارهاي وي در عين اينکه ماهرانه و جسورانه ساخته شده اند، هر دو صفت مدرن و سنتي را نيز در کنار يکديگر دارا هستند. وي تاثيري را که از هنر سراميک و باغ آرايي به سبک ژاپني، استفاده ماهرانه از قلم موي جوهري در چين، صافي و درخشندگي سنگ مرمر در ايتاليا و هنر مکزيک در طول عمر خود به دست آورده بود. به خوبي در کارهاي خود منعکس کرده است. وي در کارهاي خود از مواد مختلفي مانند استيل ضد زنگ، سنگ سفيد، قالب آهني، برنز، ورقه آلومينيومي، گرانيت، بازالت و آب استفاده مي کرد. در ميان کارهاي مختلف نوگوچي علاوه بر مجسمه هاي وي، باغ هاي آراسته شده به سبک ژاپني و فواره هاي ساخته شده به دست او بسيار معروف هستند. در اين ميان، آبشار معلق و موزه باغ ايسامونوگوچي از معروف ترين کارهاي وي در اين زمينه به شمار مي روند.

فرزند دو فرهنگ متفاوت
 

يسامونوگوچي در سال 1904 در لس آنجلس متولد شد. مادر وي يک آمريکايي ايرلندي تبار و پدرش يک شاعر ژاپني بود. او درواقع تحت تاثير فرهنگي قرار داشت که از تفاوت هاي ميان والدينش و هنر و انديشه شرق و غرب سرچشمه مي گرفت.
در سال 1906 مادر ايسامو، وي را به ژاپن برد تا بيشتر با فرهنگ و زبان ژاپني آشنا شود. هنگامي که اين پسر جوان در ژاپن زندگي مي کرد، به شدت تحت تاثير هنر، معماري و تاريخ سرزمين پدري اش قرار گرفت. نوگوچي در دانشگاه کلمبيا مشغول به تحصيل در رشته پزشکي شد؛ اما همزمان کلاس هايي را نيز در زمينه مجسمه سازي گذراند. به اين ترتيب خيلي طول نکشيد تا بفهمد که هنر، و نه پزشکي، آن چيزي است که وي را براي تمام عمر به سوي خود فراخوانده است. نوگوچي دانشگاه را ترک کرد و همزمان مکاني را يافت که بتواند به صورت تمام وقت در آن به کار مجسمه سازي بپردازد.
وي به دنبال دست يافتن به روياهاي خود به پاريس رفت؛ جايي که توانست در آنجا با بزرگ ترين مجسمه ساز مدرن - يعني برانکوسي- آشنا شود. در آن هنگام اين مجسمه ساز مدرن، کارهاي خود را با بهره گيري از سبک آبستره مي ساخت و در کارهاي خود از مواد متنوعي بهره مي جست.
به هر حال موادي که برانکوسي در کارهايش استفاده مي کرد و روش کار او، نوگوچي را به شدت تحت تاثير قرار داد. بازگشت به نيويورک با دانستن اين نکته همراه شد که در اين شهر توجه چنداني به مجسمه هاي آبستره وي نمي شود. نوگوچي براي گذراندن زندگي به ساختن مجسمه هاي پرتره روي آورد که البته چندان کمکي هم به شناخته شدن او در جامعه هنري نمي کرد.

پرواز به سوي اوج
 

نوکوچي در دهه سوم زندگي اش براي کار روي سه اثر برجسته روي ديوار، به مکزيکوسيتي رفت. اين کار را همراه با نقاش معروف «ديه گوريورا» انجام داد. کار روي اين اثر، وي را به اهدافي که در طول زندگي دنبال کرده بود، نزديک تر کرد. نوگوچي با انجام اين کار فرصتي را که در انتظار آن بود به دست آورد و توانست ورودي ساختمان انجمن مطبوعات را در مرکز راکفلر در شهر نيويورک طراحي کند و بسازد. اين کار به او کمک کرد تا روي پروژه هاي بزرگي که مايل بود کار کند. حمله ژاپني ها به پرل هاربر، در جنگ جهاني واکنش شديد جامعه آمريکا نسبت به آمريکايي هاي ژاپني تبار را به دنبال داشت و اين امر تأثير عميقي روي زندگي نوگوچي گذاشت و سبب شد تا وي به فعاليت عملي در عرصه سياست بپردازد.
پس از جنگ جهاني دوم نوگوچي به ژاپن بازگشت و در آنجا مجموعه اي از جوانان هنرمند مشتاق را يافت که جذب نظريات جديد او شدند و مايل به همکاري با او بودند.
وي در زمينه برقراري ارتباط فرهنگي ميان دو کشوري که هر دو پيش از اين درگير جنگ با يکديگر بودند، فعاليت هاي چشمگيري انجام داد. ايسامونوگوچي در سال 1988 درگذشت؛ اما آثاري که از وي بر جاي مانده است همچنان چشمان بسياري از بازديدکنندگان از آثار او را به حيرت و تحسين وامي دارد.

آبشار معلق در فضا
 

آخرين کار ايسامونوگوچي براي اکسپوي جهاني که در شهر اوزاکاي ژاپن اجرا شد، آبشار معلق نام دارد که شايد به جرات بتوان گفت طراحي آن شگفت انگيز است و يکي از عجايب دنيا به شمار مي رود که در قرن بيستم ساخته شده است.
آبشار معلق از نه مکعب تشکيل شده است. اين مکعب ها طوري طراحي شده اند که به نظر مي رسد معلق هستند و آب به نحوي از اين مکعب ها جاري مي شود که هنگام مشاهده آنها، افراد دچار اشتباه بصري مي شوند و تصور مي کنند که اين مکعب ها در فضا شناور هستند.
آبشار معلق به طرزي باورنکردني زيباست و به بازديدکنندگان به دليل نحوه ريزش آب اين احساس را مي دهد که مکعب ها در حال پرواز هستند. يکي ديگر از کارهاي ماندگار نوگوچي که در شهر نيويورک قرار دارد، موزه باغ ايسامونوگوچي است که توسط خود وي در سال 1985 راه اندازي شد. نوگوچي با احداث اين موزه تعهد خود را به نسبت به ايجاد فضاهاي عمومي نشان داد.
هم اکنون سال هاست که اين موزه افراد خسته از زندگي شهري را به سوي خود جلب مي کند تا در يک پناهگاه آرام و فارغ از هياهوي شهر آرامش اين باغ را دريابند.
منبع: نشريه همشري سرنخ شماره 100